De Pluim

Want weet u welke pleegzorgwerker er ALTIJD een planbord in haar auto heeft liggen voor “je weet maar nooit?” Het is Tamara Bardega, de overal en altijd aanwezige duizendpoot. Gezicht van Enver als het gaat om pleegzorg. 

Ik open mijn iPad om in te loggen bij de online bingo. Een initiatief van de pleegoudergroep van Krimpen aan den IJssel en omstreken en zie Tamara in beeld komen. Dat verbaast me eigenlijk niets. Want ik weet hoezeer zij betrokken is bij die groep, volgens mij zelfs de echte kartrekker is. Tamara, die mij ook altijd even bevraagt: hoe gaat het thuis? En dat, terwijl ze -zakelijk gezien- daar echt geen energie voor hoeft te hebben. Ze heeft altijd aandacht en zorg voor de ander. Ook als ze je pleegzorgwerker dus niet is! Tamara… tjonge, ja, daar krijgen we als por regelmatig mooie berichten over! 

Tamara die ook heel energiek en enthousiast in de redactie van de nieuwsbrief zit, en daar steeds weer prachtige columns in schrijft. Wat kan zij prachtig en krachtig schrijven. Dat kan u niet ontgaan zijn. Margreet bijvoorbeeld, die weet daar ook alles van. Die schiet bij het lezen van de column over de moeder van haar pleegkinderen nog iedere keer vol. 

Diezelfde Margreet is, samen met haar man Bart, enthousiast over haar invalwerkzaamheden. Zij kreeg met Tamara te maken, omdat haar eigen begeleider een tijdelijke uitstap naar een andere afdeling maakte. Zij omschrijft haar als daadkrachtig, gedreven, betrokken, lief en zo kan ze eigenlijk nog wel even doorgaan. Tamara pakt de zaken op alsof ze al jaren hier rondloopt, vertelt zij. Dat komt ook wel, omdat zij de broertjes in een ander gezin begeleidt. Die pleegouders zouden Tamara niet meer kunnen missen. 

Arie en Anita omschrijven haar als betrokken, betrouwbaar. “Ze zet zich voor 200% in en ze is er gewoon altijd voor je”. Wat een mooie complimenten!

Willeke, nog een pleegmoeder die veel waardering voor Tamara heeft, geeft aan: ”Tamara is behulpzaam. Ze luistert echt! Ze handelt als je het als pleegouder in een crisissituatie niet meer weet. Ze helpt de kinderen waar het kan en weet je dat ze de enige pleegzorgwerker is die met scholen in onderhandeling gaat? Echt waar hoor, zij probeert de scholen bij te sturen als dat nodig is in het belang van het kind. Ze sluit goed aan bij de pleegkinderen. Ze praat met ze, speelt gezelschapspelletjes met hen om er ook achter te komen of ze ergens mee zitten. Echt jammer dat ze weg is. J., ons pleegkind, had zoveel aan haar, ik mis haar echt! Zo jammer dat zij ons gezin moest overdragen”.

En dan is daar ook pleegmoeder Hannie, die haar kent van de koffieochtenden. Zij vertelt hoe leuk Tamara die ochtenden leidt. Zij is altijd een luisterend oor en positief, zegt zij. Tamara is het gezicht van de koffieochtenden, kent iedere pleegouder die hier komt en weet ook altijd wel iets moois te zeggen. 

En wat te denken van pleegmoeder Gerrie, die haar nog steeds als begeleider bij haar thuis mag ontvangen, die aangeeft dat ze ontzettend blij is met Tamara. Gerrie laat weten dat ze de betrokkenheid van Tamara zo bijzonder vindt. Soms denk ik wel eens: “Wow, Tamara, dat is gewoon te lief! Een kanjer met een hart van goud, met liefde voor de medemens, pleegouder en pleegkind. Niets is haar te veel”.  

En wist u dat Tamara ook altijd de zomerkampen voor pleegkinderen organiseert en begeleidt? Dat doet zij met zoveel enthousiasme en inspiratie dat het bijna jammer is dat er geen kampen zijn voor pleegouders. Wat boffen die kinderen! 

Lieve Tamara, je bent een mooi mens. Een fantastische pleegzorgwerker. Deze pluim, of eigenlijk, pluimen, zijn jou ontzettend gegund! De pleegkinderen die onder jouw hoede vallen, boffen maar. Net als hun pleegouders. Net als je collega’s. Net als heel Enver eigenlijk.

Ach… wat we vooral willen benadrukken: dank je wel voor je tomeloze inzet en energie. Blijf daar vooral mee doorgaan.