Eind vorig jaar ging in Capelle aan den IJssel de eerste ‘Mockingbird’ van start. Bij deze vernieuwde werkwijze binnen de pleegzorg zorgt een netwerk van meerdere pleeggezinnen voor steun aan pleegouders en hun pleegkinderen. En dat werkt!
Als kinderen (tijdelijk) niet bij hun eigen ouders kunnen wonen, kan pleegzorg de oplossing zijn. Alleen worden pleegouders weleens zwaar belast of missen ze steun in lastige situaties. In dat geval kan deelname aan een Mockingbird-netwerk de oplossing zijn.
“Mockingbird is een vorm van pleegzorg, waarbij pleeggezinnen elkaar onderling ondersteunen,” legt pleegzorgbegeleider Linda Kattenwinkel van jeugd- en opvoedhulporganisatie Enver uit. “Mockingbird is Engels voor spotvogel. Een spotvogel doet eerst een andere vogel na en neemt het gedrag dan over. Dat gebeurt hier ook; we leren van elkaars ervaringen. Samen vormen de gezinnen een stevig en veilig netwerk rond het pleegkind. Centraal daarbij staan de ervaren hubhome-pleegouders.”
De hubhome-pleegouders bieden steun aan zowel de kinderen als de volwassenen. Ze organiseren maandelijks bijeenkomsten. Bovendien kunnen kinderen bij hen logeren of met elkaar spelen. Bij het eerste netwerk van Capelle aan den IJssel (zes gezinnen) zijn dat Jacqueline en André.
Ervaring
“Het geeft veel voldoening om dit te mogen doen. Het past bij onze reformatorische christelijke levensovertuiging. Niet ieder gezin heeft dat, maar dat is totaal geen hobbel: ieders uitgangspunt is zorg voor het kind dat het nodig heeft!” vertelt Jacqueline stralend . “Voor ons is dit een manier om de medemens te helpen met onze persoonlijke ervaring. We hebben zelf drie kinderen en tijdens mijn opleiding voor basisschoolleerkracht was ik werkzaam in een pleeggezin. Daarin gaf ik een pleegkind thuisonderwijs. Ook hielp ik door op te passen en bijvoorbeeld mee te gaan naar zwemles.”
André: “Superfijn als je met een bemoedigend woord, raad of een luisterend oor iets voor een ander kan betekenen. Al kan het ook om hele praktische dingen gaan. Bijvoorbeeld een speelafspraak met de kinderen of meegaan naar paardrijles.”
Een woord dat tijdens dit interview vaak valt, is herkenning. “Dat gevoel van ‘Hé, dat maak ik ook mee’ komt regelmatig voor”, knikt André. “Dat kan zijn tussen ons en de pleegouders. Maar ook tussen de pleegouders onderling. En de kinderen van de pleeggezinnen. Bij onze gezamenlijke bijeenkomsten hoor je regelmatig: ‘’Ik heb nu pleegbroers en pleegzussen!’’ Hoe mooi is dat?”
Openheid
In een pleeggezin moet het voor de kinderen zo normaal mogelijk zijn, haakt wethouder Eric Faassen van jeugdzorg en jeugdhulp in. “Bij de Mockingbird-bijeenkomsten viel me al snel de onderlinge openheid op. Daarnaast is het verheugend om te zien hoe de kinderen een band met elkaar opbouwen. Dan is er écht sprake van een netwerk. ‘It takes a village to raise a child’, zegt men weleens. Hier blijkt hoe zeer dat klopt. Ieder kind moet het recht hebben om veilig op te groeien. Het sterke netwerk van de verscheidene pleeggezinnen geeft een stevige basis waarop pleegouders en pleegzorginstelling op kunnen terugvallen. Omdat dit zo belangrijk is voor de toekomst, wordt Mockingbird financieel ondersteund door de Van Cappellen Stichting, die onder andere projecten op het gebied van jeugdwerk een handje helpt.”
Pleegzorgbeleider Linda vertelt: “Met Mockingbird weten pleegouders: Ik sta er echt niet alleen voor. Die onderlinge steun, die werkt! Samen voor het kind, dat is waar het om gaat.”
Aanmelden als pleegouder of hub-pleegouder? Of meer informatie ontvangen?
Stuur een e-mail aan pleegzorg@enver.nl