Na een voorlichtingsavond over adoptie ontdekken Juriaan en zijn partner dat pleegzorg beter bij hen past. Zij vinden het belangrijk dat een pleegkind in verbinding blijft met zijn ouders, familie en culturele achtergrond.
Juriaan vertelt lachend over de beginperiode van pleegzorg: “We dachten dat het na de cursus nog wel een jaar kon duren, maar binnen no time kregen we een belletje met de vraag of we huisdieren hadden. Omdat ik zelf allerlei allergieën heb, komt er bij ons geen huisdier in. Bleek dat er direct een match was met een pleegkind dat erg last had van eczeem. Dat het zo snel kon gaan, hadden we niet verwacht. De eerste jaren dat hij bij ons woonde, verliepen heel natuurlijk en gemoedelijk. Daar hadden we praktisch weinig hulp of begeleiding bij nodig.”
De pleegzoon van Juriaan is 10 maanden als hij bij het stel in huis komt. Daarvoor woonde hij bij een crisispleeggezin. Hij had op dat moment geen contact met zijn biologische familie. Juriaan: “We vonden dat erg jammer, juist omdat we dat zo belangrijk vinden. Daarom zijn we zelf op onderzoek uitgegaan. Bleek dat zijn achternaam verkeerd gespeld was en daardoor is de link niet gelegd met zijn oudere zus die in een ander pleeggezin woont. En via zijn zus kwam hij eindelijk ook in contact met zijn moeder. Ook al verliep het contact moeizaam, hij kon toch zijn zus en moeder regelmatig zien en dat gunden we hem heel erg.”
Juriaan hoopt dat via zijn moeder misschien ook meer informatie bekend is over de biologische vader. “Het werd al snel duidelijk dat we via zijn moeder niet verder kwamen in deze zoektocht. Het was voor haar een donkere periode die ze had afgesloten en niet meer op terug wilde komen.” vertelt Juriaan. Ondertussen gaat het met hun zoon niet zo goed. Hij worstelt met vragen over zijn familie, zet zich af tegen zijn pleegvaders en zijn gedrag wordt steeds ingewikkelder. De sfeer in huis is niet meer wat het was en Juriaan moet hemel en aarde bewegen om voor hem de juiste hulp te krijgen. Uiteindelijk blijkt in een gesprek met een psycholoog dat hij veel moeite heeft met zijn identiteit. Hij is de enige met kroeshaar in de klas, het enige pleegkind en ook nog eens de enige die twee vaders heeft. Ook het grote vraagteken rond zijn biologische vader blijkt hem dwars te zitten.
Dit sterkt de pleegvaders om de zoektocht naar hem voort te zetten en zo komen ze uit bij het Fiom. Zij helpen onder andere adoptiekinderen bij hun afstammingsvragen. Omdat Trey op dat moment met 10 jaar eigenlijk te jong is, zou hij nog moeten wachten. Maar omdat zij ook inzien dat het ingewikkelde gedrag van Trey allemaal voortkomt uit het identiteitsvraagstuk, gaan ze toch voor hem aan de slag. Juriaan: “En toen bleek dat zijn vader al twee jaar eerder een zoektocht was gestart naar Trey! Maar omdat hij geen DNA-test kon betalen, kwam hij niet verder. En er was geen linkje gelegd naar onze hulpverlener, dus wij wisten van niets. Zo jammer! Uiteindelijk heeft onze pleegzorgwerker van Enver fantastisch geholpen en werd ook de DNA-test betaald. Hij bleek inderdaad zijn vader te zijn. Nu kon hij eindelijk zijn vader ontmoeten en inmiddels heeft Trey Vaderdag kunnen vieren met drie vaders tegelijk; een bijzonder moment voor ons allemaal.”
Tijdens dit hele proces merken Juriaan en zijn man dat het pleegouderschap veel van hen vraagt. Het ingewikkelde gedrag, de zoektocht naar de juiste hulp en zijn identiteitsvragen… het zijn geen onderwerpen die je op het schoolplein kunt bespreken met andere ouders. Juriaan: “Ik ben heel blij dat ik inmiddels in contact ben met andere pleegouders. Zowel via de online community als de pleegoudernetwerken. We maken allemaal andere dingen mee, maar er is toch gelijk een directe herkenning en daardoor erkenning. Tijdens die gesprekken en door de steun van andere pleegouders realiseerde ik me dat we het echt niet zo slecht deden. Dat geeft ons ook weer moed en energie om door te gaan. Ik vind het best jammer dat ik er pas later achter kwam dat wij dit heel goed konden gebruiken. Ik gun alle pleegouders een luisterend oor, de wijze raad, een frisse blik en steun van andere pleegouders en nodig daarom iedereen uit om ook een kijkje te nemen in de online community op pleegzorg.nl.”
Dit ervaringsverhaal staat op pleegzorg.nl.
I.v.m. privacy is de naam van het pleegkind verzonnen.
