Op vrijdag 23 september gingen wethouders uit gemeenten in de regio Rijnmond in gesprek met jeugdigen en hun ouders over de jeugdhulp die zij ontvangen. Enver kreeg bezoek van wethouder Berend Jan Bruggeman van Goeree-Overflakkee. Hij ging op de koffie bij pleegouders Arno en Angélique. Rond 10 uur arriveerde Berend Jan Bruggeman samen met onze bestuurder Esther Reinhard en collega Marlous Roodnat bij het huis van Arno en Angélique. Arno en Angélique zijn twee fantastische pleegouders van Enver die zorgen voor drie pleegkinderen. Mitchel, hun pleegzoon van 13, had speciaal vrij gekregen van school voor het bezoek.
Passie
Aan Berend Jan Bruggeman vertellen Arno en Angélique vol passie over hun keuze om pleegouder te worden. Angélique: “Je wil gewoon wat doen voor zo’n kind, je wil het zien opbloeien, daar doe je het voor”. Maar ze vertellen ook eerlijk over hun zoektocht bij gemeenten naar de juiste hulp, over hun frustraties over de jeugdbescherming en hoe ingewikkeld het soms is om ook nog met de bijzondere ouders van deze bijzondere kinderen door één deur te kunnen. Arno: “maar des te mooier is het als dat dan ook nog lukt: soms schuiven de ouders van de kinderen zelfs aan tijdens het kerstdiner hier thuis!”
Steunend netwerk
Ondanks alle moeilijkheden zie je de liefde en energie bij deze mensen om voor deze drie enorm pittige kinderen te zorgen. Een steunend netwerk is daarbij onmisbaar, vertellen ze. Maar ook gezien worden en serieus genomen worden als pleegouder. En ondersteuning vanuit een PGB of pleegzorg maatwerk, waardoor ze dan heel soms ook even rust hebben en niet tien dingen tegelijk hoeven. Pleegzoon Mitchel zit inmiddels op de trap te gamen, want voor hem is het natuurlijk best een saai gesprek. Trots vertellen Arno en Angélique hoe hij van een bang jongetje gegroeid is naar een puber met vrienden en vriendinnen. “Dat is toch geweldig” zegt Arno nog een keer. “Daar doe je het voor” beaamt Angélique.
Gewoon zijn
Na afloop hebben Angélique en pleegzoon Mitchel het nog even over het bezoek. Hij vertelt haar dat hij het belangrijk vindt dat hij bij het bezoek aanwezig was omdat hij zo heeft kunnen laten zien dat pleegkinderen ook ‘gewone kinderen’ zijn. Gewone kinderen die soms door wat er vroeger is gebeurd wat meer hulp nodig hebben. Mitchel vindt het jammer dat het soms zo lang duurt voordat die hulp dan komt. En soms duurt dat bij pleegkinderen nog langer dan bij kinderen die gewoon thuis wonen, omdat iedereen er wat van moet vinden. Mitchel: “Ik wil gewoon dat ik normaal ben en de dingen die nodig zijn normaal geregeld worden.” Daar zetten wij ons samen met onze pleegouders en samenwerkingspartners voor in Mitchel!
En de boodschap naar de wethouder die is duidelijk; ondersteun pleegouders waar het kan en behandel ze met het enorme respect wat ze verdienen, want wat ze doen is goud waard.