Zoals altijd bij het uitkomen van de nieuwsbrief resumeren we even; wat is er afgelopen tijd aan de orde geweest, en hoe gaat het met ‘onze’ pleegouders.
Ook nu weer plopt die vraag op. Hoe gaat het met jou, u, de pleegouders van Enver?
Het nieuws vanuit de POR wordt momenteel al snel gevuld met alles dat we horen over ‘het meisje in Vlaardingen’. Ik merk dat het lastig is dat we haar naam niet kennen. Terecht, ter bescherming van, en toch valt het me op, en hoor ik ‘m regelmatig. Pleegouder zijn doe je vanuit je hart, en daarom noemen we de kinderen en jongeren graag bij naam. Je bestaansrecht, erkenning dat je er bent, er mag zijn. Wanneer we het hebben over het meisje voelt het als afstandelijk, bijna zakelijk.
Tegelijk staat daar tegenover dat we als POR zien, merken en voelen op alle lagen binnen Enver, maar ook daarbuiten, de betrokkenheid groot is. De schrik, verontwaardiging dat dit heeft kunnen gebeuren. En al kun je voor veel dingen in het leven geen garantie geven, geeft wat we zien en merken goede moed. We horen de verhalen van pleegouders, pleegzorgbegeleiders en andere betrokkenen bij de pleegzorg. De bestuursleden, maar ook bij gemeenten, scholen en de gecertificeerde instellingen. Iedereen met hetzelfde doel; zoveel mogelijk doen om de kans op dit soort calamiteiten voorkomen. Binnen Enver zien we dat er hard gewerkt wordt de verbeterplannen door te voeren, en komende maanden hopen we als POR daarin meer zichtbaar te krijgen wat dat in de praktijk voor ons als pleegouders en de hulpverleners gaat betekenen.
Ondertussen gaan andere dingen ook door, waaronder natuurlijk de zorg voor (pleeg)kinderen, het ontwikkelen van de pleegzorg en alles wat er verder bij hoort. We hopen dan ook dat we in de volgende nieuwsbrief u weer mee kunnen nemen in de ontwikkelingen, en zonder te vergeten waar we oog voor moeten hebben, er ook weer oog mag zijn voor die vele succesverhalen uit de pleegzorg. Want die hebben we o zo nodig om de imagoschade, want zo voelt het merken we toch ’n beetje, weer kunnen oppoetsen. Weer openlijk positief kunnen zijn en er geluisterd wordt naar wat goed gaat, en niet alleen wat anders moet.
Denkt u met ons mee? Deel uw positieve verhalen, de mijlpalen en successen!
Bemerkt u veranderingen en geeft het te denken? Laat het ons weten.
We zijn graag op de hoogte hoe de pleegouders alles beleven, uiteindelijk zijn we maar een kleine afvaardiging die spreekt namens jullie allemaal. Het helpt ons echt wanneer er met ons gedeeld wordt, zodat we tijdig zorgen of signalen kunnen delen!
Voor nu, een hartelijke groet namens ons allen
