Al die pleegezinnen bij elkaar, zorgen voor een gevoel van saamhorigheid. Je zegt elkaar gedag zonder elkaar echt te kennen. Je maakt sneller een praatje, terwijl je wacht totdat de kinderen uit de botsauto’s zijn. Grote groepen, wat kleinere. En ook… herkenning. Bepaald gedrag van pleegkinderen herken je soms uit duizenden. Dat is naast schrijnend, vooral ook mooi. Er worden geen aannames gedaan (‘Zo die moeder heeft ook geen overwicht, wat luistert dat kind slecht’). Het wordt begrepen, je hoeft je niet opgelaten te voelen. Wat een heerlijk relaxte dag zo.

Voor sommige kinderen was het een geweldige gelegenheid om in een ander gezin geplaatste broers en/of zussen weer te zien. Of een mooie ontmoeting te hebben met vorige pleegouders waar ze als crisis waren geplaatst.

De NVP was er ook, net als Jeugdstem. Ze stonden de pleegouders maar al te graag te woord. We kregen een lekkere kop thee of koffie aangeboden. En er stond een lange rij voor de schmink. Maar wat was het resultaat daarvan prachtig! Het is onze meid alleen tot haar grote verdriet niet gelukt om netjes te slapen en de volgende ochtend zo naar school te gaan.

We realiseren ons ook dat er pleegkinderen zijn voor wie dit dagje uit echt geen optie is. Teveel prikkels, te veel triggers, te spannend…. We denken ook aan hen!

Duinrell, ontzettend veel dank voor de geweldige dag. Kunnen jullie de volgende keer alleen ook zorgen voor mooi, of in ieder geval droog, weer? 😉